Funen zeeforel vistrip april 2017.

Recent heeft de VVC Apeldoorn weer haar jaarlijkse Funentrip gehad.

Het lijkt naar 2-jaarlijks te gaan met de september/oktober trips van Sander met zijn Tipitenten.

Deze keer gingen mee( vlnr):

Sander: bevlogen predikend over natuureducatie en de metaforen naar het dagelijkse leven, bosbouwachtergrond(en bijna familie van de boskabouter), pioniert graag. Vangt daarom altijd en overal wel zijn visje. Kijk ook eens naar bosman_natuureducatie op Pictaram Internet.

Rudolf:  onze kok, we zijn hem daarvoor ZEER VEEL dank verschuldigd. Recht toe recht aan vissend in no nonsensstijl. Vangt altijd een dikke en laat ze dan fotograferen zoals op de voorpagina van BEET.

Eduard: maak hem niets wijs. Ook een pionier die de moeilijke omstandigheden niet schuwt. Fraaie binder. Is nu te weinig op de goede stekken beland.

Lucas: onze man van de logistiek, vervoer en boodschappen. Vist bescheiden, meer op tantra-wijze. Toert o.a. veel door Scandinavië. Geniet vooral van de kant met hengel in de hand. Als er dan toch een lijn aan moet dan 0.16. Uitkomst laat zich raden.

Dick: onze voorzitter, betrouwbaar, geconcentreerd en geeft niet snel op. Aqua-joggen, een kilometer meer maakt niet uit.

Jan(schrijver dezes): pragmaticus en fanatiek. Neemt “rugzakje” van Bas de Bruin mee. Zowel wat werpen als vissen betreft(workshops). Kan meters maken en heeft oog voor de plek.

De reis verliep voor Dick, Sander en Jan zeer voorspoedig. Vroeg vertrokken en waarschijnlijk mede daardoor zo goed als geen oponthoud. Er is ook steeds meer snelweg klaar. Begin middag aangekomen, dus meteen gaan vissen bij Tarup Strand.

Dick en Sander ieder een vis. De kop is eraf.

De andere drie lieten zich ondertussen de toeristische route voorschotelen met o.a. pontje over de Elbe. Moesten ook nog boodschappen doen, dus eind middag aankomst.

Het vakantiehuis lag tegenover het huisje van vorig jaar en beviel prima.

 

Als opwarmertje alvast het menu van de week:

Babi Ketjap met pindasaus en roergebakken groenten en pandanrijst

Boerenkool met rookworst en uitgebakken spek

Spaghetti bolognese

Thaise rode curry met runderhaas en pandanrijst

Rendang met sambal goreng boontjes en pandanrijst

Pannenkoeken met spek/ui/appel/stroop/jam.

Kip Tandoori met Basmatirijst

 

Voor sommigen was het wel een beetje een capsaicine-intoxicatie.

 

De temperatuur van water was pas recent op 7 graden gekomen. Het voorjaar was ook nog lang koud geweest. Men wist verder in de week wel bij Go Fishing te melden dat de vis al uit de fjord(en) was en zich verspreid had.  Dat klonk dan weer hoopvol maar zo pakte dat toch niet uit. Er was nog zeer weinig voedsel aan de kant. De vis bleef ook vaak buiten werpbereik. De vangsten bleken over het algemeen zeer matig. Veel vissers vingen niets, soms 1 -2 vissen per dag. We kwamen 7 Duitsers tegen: in 1.5 dag geen enkele vis. We hoorden wel van een uitzondering: een spinvisser met 34 stuks. Details weet ik niet.

Maar goed dat is ook wel een beetje zeeforel vissen, is meestal een taaie visserij waarbij je meters maken. Maar……kennis en kunde kunnen hier ook de factor geluk minder overheersend maken.

Per dag gingen de 2 groepjes elk naar andere stekken. Het bleek al snel dat het de hele week een zoekplaatje zou worden. Het stekkenboekje en de IPad  als leidraad.

Groep Dick/Jan/Sander hebben veel kilometers rijdend en lopend afgelegd. Per plek werden vaak niet meer dan 0-3 vissen gevangen. Afgezien van inside information levert meters maken, zowel voor de visser als voor de vlieg, het meeste op.

Meest werd gezocht naar gunstige wind, die in begin juist te zwak was en later te hard, en naar relatieve ondiepte naast dieper water. Te zwakke wind geeft te weinig reuring in het water en ook wordt de vis te schuw. De te harde wind maakte redelijk vissen vaak onmogelijk, dan moest er gewacht worden tot deze ging liggen of tot de zon een iets meer beschut plekje had opgewarmd.

Vaak bleek dat meer midden op de dag in net iets warmer water in volle zon nog het beste werd gevangen. ’s Morgensvroeg bleek het ook vaak rond het vriespunt te zijn. En wijzelf waren ook niet al te “vorstvast” gebied de eerlijkheid te zeggen.

Ook wierbedden, zeegras, structuren, grensgebieden, kommetjes en zo mogelijk stroming zijn altijd belangrijk.

 

Er werden vele stekken bezocht. Eigenlijk de hele oost- en zuidoostkust t/m stukje Odensefjord en Dalby Bugt. In het zuiden t/m stekken op Tasinge.

We kwamen een keer een (ex)gids tegen en gevraagd waarom hij op die plek viste. Antwoord: omdat ik hier woon……hoe simpel kan het zijn. Natuurlijk was het ook een goede stek, ondiepe fourageerplek naast diep. Hij probeerde het een uurtje, ze waren er niet, dus snel weer naar huis. Jan had er om de hoek , waar hij(de gids) nooit viste…., toch nog 3 weten vangen.

Op het juiste moment op juiste plaats na veel meters door water gelopen te hebben.(getij, zon, temperatuur).

Hij wees ons op nog een stek. Kostte wel eerst ½ uur aquajoggen en leverde met 3 man 3 vissen op. We kwamen mede door het getij net niet helemaal op de goede plekken uit geloof ik.

Op zich is het geen straf om het eiland en verdere stekken te ontdekken. Integendeel. Er zijn er natuurlijk veel meer dan de 117. En niet te vergeten de stekken in de stekken.

De natuur is vaak prachtig. Brommende eidereenden, een glazig kijkende de Odenseford binnendobberende zeehond, bruinvissen, roffelende spechten, damherten,

bonte kraaien, fazanten als onkruid en bosanemonen als tapijt.

In bosgedeeltes mooie oude karakteristieke bomen,

veel dood hout, sleutelbloemen.

Ook nog de altijd weer indrukwekkende zeearend gespot.

Hier zien we Sander de dagelijkse lunch verzorgen met zijn zeer handig Scandinavisch kookstelletje. Alles meegesjouwd in een fraaie waterdichte Patagoniatas.

De Denen zelf lieten zich ook zien.

Vissend: veel verplaatsend en ook weinig succesvol.

Roeiend: ik heb vele Deense “grijze golven” golven zien maken in zo’n zeesloep. Meestal 2 met stuurman, eerst heen, na uurtje weer terug. 2x genieten dus.

Badend: Tussen Dick en Jan sloop er een Deense zeemeermin, na even links en rechts gekeken te hebben, in Evakostuum het water van 7 graden in. Tussen 2 mannen is het altijd warmer. Na minuutje er weer uit, ook 2x gen…..

Dick schoot toevallig op dat moment een panoramashotje(censuur) maar wist van de weeromstuit op die toch goede plek geen vis te haken. Jan echter had geen moeite met zijn splitvision, beroepshalve gewend aan schaars geklede dames, en tikte er op de punt 3 grote uit in 30 cm water.

Gevist werd veelal met # 6 en 7. Schietkop of WF. Punt zo mogelijk slow-intermediate en idem polyleader. Maar ieder blijkt hier ook weer zijn voorkeuren te hebben. Eduard liever nylon getrokken leader en Sander met spaghetti-sage en fladderleader met 2 vliegen.

Sander kwam ondanks of dankzij daarmee in aantal toch mooi op de 2^e plaats met 11 vissen. Punt vaak 0.22 0f 0.25. Fluorcarbon of nylon. Ik kreeg niet de indruk dat het veel uitmaakte, maar statistiek op dit punt is zeer onbetrouwbaar door het grote aantal variabelen.

De gebruikte vliegen waren zeer gangbaar: Polar Magnus, Pattegrisen groot en klein (beter?), ander simpeler garnaalpatroontje(a la Bas van Dam, met dank), Hot Pinkgarnaal, Eskol minipig,  Kobberbassen met dekschildje, gewone Magnus.

Ik denk dat de garnaalpatronen het meest hebben opgeleverd (maar ook het meest mee gevist?) en Polar Magnus.

Eduard 5 stuks (Polar Magnus en Hot Pink garnaal)

Dick 5 stuks ( vooral Polar Magnus)

Sander 11 stuks ( vooral kleine Pattegrisen met UV-oranje ogen en viste vaak met 2 vliegen, heeft ook nog veel aanbeten gemist)

Lucas: Deze keer alleen Tantravissen, vorig jaar nog 1 verspeeld. Nu dus bijna de hoogste chakra bereikt? De Denen zijn hier nog lang niet aan toe….

Maar ook veel dank aan hem voor zijn faciliterende bezigheden zodat het gepeupel zich met zinnenprikkelende wereldse zaken kon bezighouden.

Rudolf:  4 vissen, vooral Kobberbassen. En een hele dikke na een sprong boven water verspeeld met vlieg en al.

Jan heeft bijna alles (18 stuks) op een zeer simpel bruingrijs, deels UV, garnaaltje gevangen.

 

Al met al gaat het elk jaar beter en beginnen we het een beetje door te krijgen. Het is voor ons een redelijk resultaat, zeker vergeleken met de eerste jaren. De natuur blijft een grote invloed hebben en stekkenkennis , met name in relatie tot getij, temperatuur etc. is onontbeerlijk. Maar we zagen de Denen nu ook worstelen.

Maar hoe je het ook wendt of keert: dit is zeeforel vissen. Het is gemiddeld gezien geen fijngevoelige visserij maar ook hier zijn skills over de hele linie helpend. Zoals: stek, timing, methode, patroon vlieg, type retrieve, set-up leader, type haak etc. etc.

De groep heeft zich goed gedragen. Alleen Sander, Dick en Jan moeten wat eerder aan tafel verschijnen dan wel beter communiceren. Als ze om 18.00 langs het huisje rijden en alleen zij weten dat dit op weg is naar de 4^e stek,  dan wordt de kok op het verkeerde been gezet. Waarvan akte.

We kijken nu al uit naar de trip in oktober georganiseerd door onze natuureducateur Sander.

Verslag Jan.

Foto’s allemaal.